Programy/Metody nauczania

 METODY NAUCZANIA

W naszej pracy wychowawczo - dydaktycznej, zwłaszcza biorąc pod uwagę specyfikę trzech grup integracyjnych, niezbędne jest stosowanie nowatorskich metod pracy. Modyfikacja oraz łączenie ich przyczynia się do tego, aby proces wychowawczo - dydaktyczny miał jak najlepsze efekty, a dzieci odczuwały radość. Oto najważniejsze z nich:

• Metoda I.Majchrzak - Odimienna metoda nauki czytania oraz G.Domana - Metoda Domana – czytanie globalne to metody, dzięki którym wprowadzamy dziecko w świat pisma jako świat znaczeń, a nie izolowanych liter. Sylaba i wyrazy są prymarnym elementem w budowaniu sprawności komunikacyjnej. Dzięki umiejętności samodzielnego odczytywania sylab, dziecko może w kolejnym etapie nauki samodzielnie odczytywać nowe wyrazy. W myśl tych metod w świecie dziecka wszystko jest nazwane i wszystko ma swoje podpisy.

• Metoda Dobrego Startu opracowana przez M. Bogdanowicz oraz metoda M. Frostig – rozwijająca percepcję wzrokową są metodami podstawowymi, dzięki którym wprowadzamy dzieci w świat czytania i pisania na zajęciach w grupie.  Metody te pomagają w rozwijaniu zdolności percepcyjnych dzieci, dlatego dzięki stopniowaniu trudności i ujęciu pięciu aspektów percepcji wzrokowej propozycje te są bardzo przydatne dla dzieci w przygotowaniu do nauki czytania i pisania.

• Metoda Marii Kielar – Turskiej – Jak pomagać dziecku w poznawaniu świata ukazuje, jak ważne w procesie wychowawczo – dydaktycznym jest skupienie uwagi na dziecku, obserwowaniu jego zachowań, wspomaganiu jego rozwoju poprzez podtrzymywanie jego zapału poznawczego, w zdobywaniu wiedzy o świecie oraz służenie pomocą w budowaniu obrazu otaczającego go świata. Dziecko, jako podmiot w procesie wychowania, jest współuczestnikiem wszystkich sytuacji wychowawczych. Może nie tylko słuchać i wykonywać polecenia, ale także proponować i poszukiwać, może stawiać problemy i pyta, a nie tylko odpowiadać.

• Metoda Marii Montessori daje dziecku szansę wszechstronnego rozwoju: fizycznego i duchowego oraz kulturowego i społecznego, wspiera jego spontaniczną i twórczą aktywność. Podążanie za dzieckiem wspomaga w pełni harmonijny rozwój jego osobowości – sprawia, iż czuje się ono szczęśliwe i radosne, szybko i chętnie się uczy. W zabawie z dziećmi przez cały czas z szacunkiem i uwagą obserwujemy ich postępy i trudności z jakimi się borykają. W myśl tej metody dziecko pracuje według własnego tempa i możliwości, podejmując zadania, do których jest już gotowe.

• Metody - Rudolfa Labana, A i M Kniessów, Weroniki Sherborn, Carla Orffa aktywizujące ruchowo dzieci oraz kinezjologia edukacyjna Dennisona pozwoliły na poznanie własnego ciała, ukształtowanie związku między dzieckiem a otoczeniem, rozwijanie poczucia rytmu, aktywizacje prawej i lewej strony ciała. Aktywność ruchowa odpowiednio pokierowana aktywizuje mózg, wspomaga prawidłowy rozwój dziecka, koryguje zaburzenia rozwojowe, ugruntowuje i wyodrębnia tożsamość dziecka oraz daje mu poczucie bezpieczeństwa i pewność siebie. Zabawy ruchowe, które wprowadzamy w dużym stopniu wspierają proces integracji dziecka z rówieśnikami.

• Dzięki metodzie Edwarda de Bono dzieci za pomocą prostych rysunków mogą przedstawiać ciekawe rozwiązanie problemu. Dzięki tym twórczym zajęciom dzieci zapominają o tym, że „nie potrafią rysować” – mogą pozwolić sobie na prezentacje swoich nawet najdziwniejszych pomysłów. Praca tą metodą daje wiele radości i satysfakcji, gdy widzimy jej efekty w wypowiedziach i rysunkach dzieci.

• Z powodzeniem w swych codziennych spotkaniach z dziećmi wykorzystujemy cały wachlarz zabaw proponowanych przez Pedagogikę Zabawy KLANZA. Metoda ta pozwala dzieciom bez lęku rozwijać swoje najlepsze strony na tle grupy. Zasady pracy tą metodą przewidują pozostawienie dziecku czasu i przestrzeni do odnalezienia siebie w grupie, w zgodzie z poczuciem wewnętrznym. Dzięki wspólnym pląsom wszyscy czujemy się wartościowi.

• Metoda aktywności M. C. Knillów podsuwa nauczycielom propozycje, które mają za zadanie uatrakcyjnianie zabawy z dziećmi, integrując je ze sobą jeszcze bardziej, umożliwiają dzieciom poznanie siebie jako osoby działającej i niezależnej od innych, a nade wszystko pozwalają im na wzajemne obdarzanie się ciepłem i wsparciem.

• Dzieci szczególnie dobrze czują się podczas zabaw relaksacyjnych, które proponujemy im każdego dnia podczas pobytu w przedszkolu. Korzystając z propozycji zawartych w książkach pt. „Dziecko potrzebuje ciszy” A. Eckert i „Dzieci bez stresu” K. Vopel pomagamy dzieciom znaleźć ich wewnętrzną równowagę i harmonię. Z powodzeniem wykorzystujemy również trening autogenny Schultza w modyfikacji A. Polender. Dzięki tym propozycjom nasi podopieczni mogą wyciszyć się i odprężyć, aby efektywniej funkcjonować.

• Wykorzystujemy również w swojej pracy z dziećmi różnorodne techniki twórczego myślenia np. bricolage obrazkowy oraz swobodne teksty C.Freineta w wyniku, czego powstała np. książeczka „Wiosenna przygoda na łące”, na którą składają się wymyślone przez dzieci „bajki-układanki” o różnej tematyce. Stosujemy w swojej pracy także, inne techniki twórczego myślenia np.; „burza mózgów”, „język ciała”, „lista atrybutów”, „podobieństwa”, „ekspresja ruchowa”, zabawy słowem, „co by było gdyby…”, „łańcuch skojarzeń”. Na efekty pracy tymi technikami nie trzeba długo czekać. Dzieci potrafią wyrażać własne myśli, pragnienia, przeżycia, stają się otwarte na świat, są twórcze i mają bogatą wyobraźnię.

• W pracy z dziećmi autystycznymi pedagodzy specjalni wykorzystują metodę TEACCH E.Schoplera – opartą na zasadach zindywidualizowanej oceny i terapii dzieci z autyzmem i zaburzeniami rozwoju. Wyznacza ona kierunki diagnozy funkcjonowania dziecka w różnych dziedzinach życia, a następnie kolejne etapy terapii. Pod kierunkiem super wizorów behawioralnych wprowadzamy również na zajęciach indywidualnych i w grupie elementy terapii behawioralnej, której głównym założeniem jest – dostarczać dziecku takich bodźców, które będą go uczyć i rozwijać.

PROGRAMY NAUCZANIA